kamp amersfoort
(Polizeiliches Durchgangslager Amersfoort)
Een Schuldig Landschap
Een lauw zonnetje met sluierwolken, een mooie dag vroeg in mei 2005. Mijn eerste bezoek aan Kamp Amersfoort. Nee, er was nog geen museum. Wel een historische wachttoren. En een lang pad naar een standbeeld. Nergens hekken, barakken of prikkeldraad omheiningen. Een plek omringd door kantoorgebouwen, grenzend aan een golf terrein, en verder veel bos. Meibloemen en kwetterende vogels, alom een vredige sfeer. Aangenaam zelfs.
Toch, hier hadden zich in het verleden een gebeuren afgespeeld. Maar ja, dat zie je dus niet meer. Dus waar ben ik dan?
De beeldend kunstenaar en schrijver Armando (Herman Dirk van Dodeweerd) sprak van een schuldig landschap omdat het de sporen uitwist van de gruwelijke gebeurtenissen.
Ik noem het ‘schuldig’ landschap, terwijl dat landschap zelf natuurlijk niet ‘schuldig’ is. Ik zou natuurlijk, zoals je zegt, ook kunnen spreken van ‘helend’ of ‘genezend’ landschap, maar dat past niet in mijn beleving ervan.
Hoe en waar moest ik mij inleven? Zou je het nog zichtbaar en voelbaar kunnen maken. Kan je het verleden laten herleven? Of valt er alleen maar te gedenken?
.
Eine schuldige Landschaft
Eine lauwarme Sonne mit Schleierwolken, ein wunderschöner Tag Anfang Mai 2005. Mein erster Besuch im Camp Amersfoort. Nein, es gab noch kein Museum. Es gab einen historischen Wachturm. Und einen langen Weg zu einer Statue. Weit und breit keine Zäune, Baracken oder Stacheldrahtzäune. Ein Ort, umgeben von Bürogebäuden, angrenzend an einen Golfplatz und viel Wald. Maiblumen und zwitschernde Vögel, überall eine friedliche Atmosphäre. Angenehm sogar. Dennoch hatte hier in der Vergangenheit ein Ereignis stattgefunden. Aber ja, das sehe ich nicht mehr. Wo bin ich also?
Der bildende Künstler und Schriftsteller Armando (Herman Dirk van Dodeweerd) sprach von einer schuldigen Landschaft, weil sie die Spuren der schrecklichen Ereignisse verwischt.
Ich nenne sie eine „schuldige“ Landschaft, obwohl die Landschaft selbst natürlich nicht „schuldig“ ist. Ich könnte natürlich, wie du sagst, auch von einer „heilenden“ oder „heilsamen“ Landschaft sprechen, aber das passt nicht zu meiner Erfahrung damit.
Wie und wo soll ich mich einfühlen? Könnte man es noch sichtbar und greifbar machen? Kann man die Vergangenheit wiederbeleben? Oder gibt es nur etwas, an das man sich erinnern kann?
.
Un paysage coupable
Un soleil tiède, un voile de nuages, une belle journée du début mai 2005. Ma première visite au camp d’Amersfoort. Non, il n’y avait pas encore de musée. Il y avait une tour de guet historique. Et un long chemin menant à une statue. Pas de clôtures, de baraquements ni de barbelés. Un lieu entouré d’immeubles de bureaux, bordant un terrain de golf, et une forêt luxuriante. Des fleurs de mai et des oiseaux gazouillant, une atmosphère paisible et agréable. Et même. Pourtant, un événement s’y était produit autrefois. Mais oui, je ne le vois plus. Alors, où suis-je ?
L’artiste plasticien et écrivain Armando (Herman Dirk van Dodeweerd) parlait d’un paysage coupable, car il efface les traces des événements horribles.
Je l’appelle un paysage « coupable », alors que le paysage lui-même n’est bien sûr pas « coupable ». Je pourrais bien sûr, comme vous le dites, parler d’un paysage « guérisseur » ou « curatif », mais cela ne correspond pas à mon expérience.
Comment et où dois-je faire preuve d’empathie ? Pourriez-vous encore le rendre visible et tangible ? Pouvez-vous raviver le passé ? Ou y a-t-il seulement quelque chose à retenir?
.
Winny krajobraz
Letnie słońce z chmurami welonowymi, piękny dzień na początku maja 2005 roku. Moja pierwsza wizyta w Camp Amersfoort. Nie, nie było jeszcze muzeum. Była historyczna wieża strażnicza. I długa ścieżka do pomnika. Nigdzie nie było płotów, koszar ani drutów kolczastych. Miejsce otoczone budynkami biurowymi, graniczące z polem golfowym i mnóstwem lasu. Kwiaty majowe i ćwierkające ptaki, wszędzie spokojna atmosfera. Nawet przyjemna. Mimo to w przeszłości miało tu miejsce jakieś wydarzenie. Ale tak, już tego nie widzę. Gdzie więc jestem?
Artysta wizualny i pisarz Armando (Herman Dirk van Dodeweerd) mówił o winnym krajobrazie, ponieważ zaciera on ślady przerażających wydarzeń.
Nazywam to „winnym” krajobrazem, podczas gdy sam krajobraz oczywiście „winny” nie jest. Mógłbym oczywiście, jak mówisz, mówić również o „uzdrawiającym” lub „leczniczym” krajobrazie, ale to nie pasuje do mojego doświadczenia.
Jak i gdzie powinienem wczuć się w sytuację? Czy mógłbyś to nadal uczynić widocznym i namacalnym? Czy mógłbyś ożywić przeszłość? Czy jest tylko coś, co należy pamiętać?
A Guilty Landscape
A lukewarm sun with veil clouds, a beautiful day early in May 2005. My first visit to Camp Amersfoort. No, there was no museum yet. There was a historical watchtower. And a long path to a statue. No fences, barracks or barbed wire fences anywhere. A place surrounded by office buildings, bordering a golf course, and lots of forest. May flowers and chirping birds, a peaceful atmosphere everywhere. Pleasant even. Still, an event had taken place here in the past. But yes, I don’t see that anymore. So where am I then?
The visual artist and writer Armando (Herman Dirk van Dodeweerd) spoke of a guilty landscape because it erases the traces of the horrific events.
I call it a ‘guilty’ landscape, while the landscape itself is of course not ‘guilty’. I could of course, as you say, also speak of a ‘healing’ or ‘curative’ landscape, but that does not fit in with my experience of it.
How and where should I empathize? Could you still make it visible and tangible? Can you revive the past? Or is there only something to remember?
.
2005 : Place of Fusillade
My first visit to Kamp amersfoort
12 foto’s gemaakt in Kamp Amersfoort.
Nee, dit is geen selectie van de gemaakte foto’s van mijn eerste bezoek. Dit is alles wat ik toendertijd gemaakt heb. Ik was zoekende. En ik experimenteerde. Die wachttoren: Ach ja, een relikwie, een museumstuk. Uiteindelijk was het één foto van het bos welke werkelijk indruk op mij maakte. Daar bevond zich het echte drama, daar moest ik verder zoeken. De betreffende foto ziet u hier links. Het kreeg de titel:
‘place of fussillade’
Deze foto was de sleutel, de bron van dit gehele project.
De foto was onderdeel van mijn overzicht tentoonstelling ‘The Praying Popes’ in september 2005 in de Grote Kerk te Breda.
De foto kreeg daarna een plek in de werkkamer van rechter M. Voskens in het Gerechtsgebouw van Haarlem. Een zeer eervolle plaats, want ik kon mezelf geen betere plek voorstellen voor deze specifieke foto.
Tevens ook twee historische foto’s bewerkt, voorzichtig experimenterend. Maar het had wel verstrekkende gevolg voor toekomstige projecten. (Zie Apocrypha)
12 FOTOS AUS DEM KAMP AMERSFOORT.
Nein, dies ist keine Auswahl der Fotos meines ersten Besuchs. Es sind alle Aufnahmen, die ich damals gemacht habe. Ich war auf der Suche. Und ich habe experimentiert. Der Wachturm: Oh ja, ein Relikt, ein Museumsstück. Schließlich gab es ein Foto vom Wald, das mich besonders beeindruckt hat. Dort lag das eigentliche Drama, dort musste ich weiter suchen. Das Foto, um das es geht, ist hier links zu sehen. Es trug den Titel:
„Ort der Fussillade“.
Dieses Foto war der Schlüssel, die Quelle dieses gesamten Projekts.
Es war Teil meiner Übersichtsausstellung „Die betenden Päpste“ im September 2005 in der Grote Kerk in Breda.
Das Foto fand anschließend seinen Platz im Büro von Richter M. Voskens im Haarlemer Gerichtsgebäude. Ein sehr ehrenvoller Platz, denn ich konnte mir keinen besseren Platz für dieses spezielle Foto vorstellen.
Außerdem bearbeitete ich zwei historische Fotos und experimentierte dabei vorsichtig. Dies hatte jedoch weitreichende Auswirkungen auf zukünftige Projekte. (Siehe Apokryphen)
12 PHOTOGRAPHIES PRISES AU KAMP AMERSFOORT.
Non, ceci n’est pas une sélection des photos prises lors de ma première visite. Voici tout ce que j’ai pris à l’époque. Je cherchais. Et j’expérimentais. Cette tour de guet : oh oui, une relique, une pièce de musée. Finalement, une photo de la forêt m’a vraiment marqué. C’est là que se trouvait le véritable drame, c’est là que j’ai dû approfondir mes recherches. La photo en question est visible ici à gauche. Elle portait le titre :
« Lieu de la fussillade ».
Cette photo a été la clé, la source de tout ce projet.
Elle faisait partie de mon exposition-bilan « Les Papes en prière » en septembre 2005 à la Grote Kerk de Breda.
Elle a ensuite trouvé place dans le bureau du juge M. Voskens au palais de justice de Haarlem. Un endroit très honorable, car je ne pouvais imaginer meilleur endroit pour cette photo en particulier.
J’ai également édité deux photos historiques, en expérimentant avec soin. Mais cela a eu des implications profondes pour mes projets futurs. (Voir Apocrypha)
12 ZDJĘĆ ZROBIONYCH W KAMP AMERSFOORT.
Nie, to nie jest wybór zdjęć zrobionych podczas mojej pierwszej wizyty. To wszystko, co zrobiłem w tamtym czasie. Szukałem. I eksperymentowałem. Ta wieża strażnicza: O tak, relikwia, eksponat muzealny. Na koniec znalazłem jedno zdjęcie lasu, które naprawdę zrobiło na mnie wrażenie. To tam rozgrywał się prawdziwy dramat, tam musiałem szukać dalej. Zdjęcie, o którym mowa, można zobaczyć tutaj po lewej stronie. Nadano mu tytuł:
„miejsce fussillade”
To zdjęcie było kluczem, źródłem całego tego projektu.
Zdjęcie było częścią mojej wystawy przeglądowej „The Praying Popes” we wrześniu 2005 r. w Grote Kerk w Bredzie.
Zdjęcie znalazło się następnie w biurze sędziego M. Voskensa w budynku sądu w Haarlem. Bardzo zaszczytne miejsce, ponieważ nie wyobrażam sobie lepszego miejsca dla tego konkretnego zdjęcia.
Edytowałem również dwa historyczne zdjęcia, ostrożnie eksperymentując. Ale miało to dalekosiężne implikacje dla przyszłych projektów. (Zobacz Apocrypha)
12 PHOTOGRAPHS MADE AT KAMP AMERSFOORT.
No, this is not a selection of the photos taken during my first visit. This is everything I took at the time. I was searching. And I experimented. That watchtower: Oh yes, a relic, a museum piece. In the end, there was one photo of the forest that really made an impression on me. That was where the real drama was, that was where I had to search further. The photo in question can be seen here on the left. It was given the title:
‘place of fussillade’
This photo was the key, the source of this entire project.
The photo was part of my overview exhibition ‘The Praying Popes’ in September 2005 in the Grote Kerk in Breda.
The photo was then given a place in the office of judge M. Voskens in the Haarlem Courthouse. A very honorable place, because I could not imagine a better place for this specific photo.
Also edited two historical photos, carefully experimenting. But it did have far-reaching implications for future projects. (See Apocrypha)
.
Spring 2008
Den Treek, Leusden
Een selectie van 14 foto’s
Aan de randen van het bos.
En dan is daar altijd die geheimzinnige woordeloze stilte. Natuurlijk zijn er altijd geluiden. Het zachte gezoem van de snelweg ver weg. Vogels, en de wind. Maar deze geluiden bedekken en benadrukken slechts de stilte van het bos zelf.
.
Eine Auswahl von 14 Fotos
Am Waldrand.
Und dann ist da immer diese geheimnisvolle, wortlose Stille. Natürlich gibt es immer Geräusche. Das leise Summen der Autobahn in der Ferne. Vögel und der Wind. Doch diese Geräusche überdecken und betonen nur die Stille des Waldes selbst.
.
Une sélection de 14 photos
À l’orée de la forêt.
Et puis il y a toujours ce mystérieux silence muet. Bien sûr, il y a toujours des bruits. Le doux bourdonnement de l’autoroute au loin. Les oiseaux et le vent. Mais ces sons ne font que masquer et accentuer le silence de la forêt elle-même.
.
Wybór 14 zdjęć
Na skraju lasu.
I zawsze jest ta tajemnicza, bezsłowna cisza. Oczywiście zawsze są dźwięki. Cichy szum autostrady w oddali. Ptaki i wiatr. Ale te dźwięki tylko zakrywają i podkreślają ciszę samego lasu.
.
A selection of 14 photos
At the edges of the forest.
And then there is always that mysterious wordless silence. Of course there are always sounds. The soft hum of the highway far away. Birds, and the wind. But these sounds only cover and emphasize the silence of the forest itself.
.
.
Autumn 2008
Den Treek, Nimmerdor, Lockhorsterbos.
een selectie van 16 foto’s
Orde kan je niet meten, alleen wanorde
Deze betekenisvolle uitspraak van Jiddu Krishnamurti is mij altijd bij gebleven.
Maar als ik de bossen inloop zie ik dat orde en wanorde nauw met elkaar verweven zijn. Ik kan het verschil niet meer zien. Uiteindelijk is het een dramatische chaos. Het groeit en bloeit, het verrot en stort in elkaar. Een grandioos spektakel van groteske toevalligheden. Voor mij valt er niets te meten, alleen vast te leggen: niet rapporteren, maar het ongeziene zichtbaar maken.
.
Eine Auswahl von 16 Fotos
Ordnung lässt sich nicht messen, nur Unordnung
Diese bedeutungsvolle Aussage von Jiddu Krishnamurti ist mir immer im Gedächtnis geblieben.
Doch wenn ich in den Wald gehe, sehe ich, dass Ordnung und Unordnung eng miteinander verwoben sind. Ich kann den Unterschied nicht mehr erkennen. Letztlich herrscht ein dramatisches Chaos. Es wächst und blüht, es verrottet und zerfällt. Ein grandioses Schauspiel grotesker Zufälle. Für mich gibt es nichts zu messen, nur aufzuzeichnen: nicht zu berichten, sondern das Unsichtbare sichtbar zu machen.
.
Sélection de 16 photos
On ne mesure pas l’ordre, seulement le désordre
Cette phrase pleine de sens de Jiddu Krishnamurti m’est toujours restée en tête.
Mais lorsque je me promène dans les bois, je constate que l’ordre et le désordre sont étroitement liés. Je ne vois plus la différence. Au final, c’est un chaos dramatique. Tout grandit et s’épanouit, pourrit et s’effondre. Un spectacle grandiose de coïncidences grotesques. Pour moi, il n’y a rien à mesurer, seulement à enregistrer : non pas pour rapporter, mais pour rendre visible l’invisible.
.
wybór 16 zdjęć
Nie można zmierzyć porządku, tylko nieporządek
To znaczące stwierdzenie Jiddu Krishnamurtiego zawsze było ze mną.
Ale kiedy wchodzę do lasu, widzę, że porządek i nieporządek są ze sobą ściśle powiązane. Nie widzę już różnicy. Ostatecznie jest to dramatyczny chaos. Rośnie i rozkwita, gnije i upada. Wspaniały spektakl groteskowych zbiegów okoliczności. Dla mnie nie ma nic do zmierzenia, tylko do zapisania: nie do relacjonowania, ale do uczynienia niewidzialnego widocznym.
.
a selection of 16 photos
You can’t measure order, only disorder
This meaningful statement by Jiddu Krishnamurti has always stayed with me.
But when I walk into the woods I see that order and disorder are closely intertwined. I can no longer see the difference. Ultimately it is a dramatic chaos. It grows and blossoms, it rots and collapses. A grand spectacle of grotesque coincidences. For me there is nothing to measure, only to record: not to report, but to make the unseen visible.
.
.
2016
Kamp Amersfoort, Den Treek, Nimmerdor, Dorrestein.
een selectie van 24 foto’s
visueel. niet literair
Wederom bezocht ik Kamp Amersfoort. De eerste zes foto’s zijn daar gemaakt. Kamp Amersfoort voelt werkelijk anders aan dan de omliggende bossen, terwijl daar ook de gruwelijkste gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. De plek nodigt uit tot een andere manier van denken, en dat is een valstrik. Heb sommige foto’s vermengt met historische, grafische beelden. Men vond het erg indrukwekkend, maar zelf was ik er niet tevreden mee. Het werd ineens te literair.
‘”Een beeld zegt meer dan duizend woorden”, is voor mij een zeer obligate uitdrukking; Het is het laatste wat ik ambieer. een foto mag van mij niets vertellen, het moet iets laten zien! De foto moet zaken voelbaar maken, niet kijken naar een gebeurtenis op de foto, nee, want dat is inbeelding. Het kijken naar de foto moet de gebeurtenis zijn. Niet inbeelden maar verbeelden. Geen verhaling maar verbeelding!
Eine Auswahl von 24 Fotos
Visuell. Nicht literarisch
Ich besuchte das Kamp Amersfoort erneut. Die ersten sechs Fotos entstanden dort. Das Kamp Amersfoort fühlt sich ganz anders an als die umliegenden Wälder, obwohl sich dort auch die schrecklichsten Ereignisse abspielten. Der Ort lädt zu einer anderen Denkweise ein, und das ist eine Falle. Ich habe einige Fotos mit historischen, anschaulichen Bildern gemischt. Die Leute fanden es sehr beeindruckend, aber ich selbst war damit nicht zufrieden. Es wurde plötzlich zu literarisch.
„Ein Bild sagt mehr als tausend Worte“ ist für mich ein obligatorischer Spruch; das ist das Letzte, wonach ich strebe. Ein Foto soll mir nichts erzählen, es soll etwas zeigen! Das Foto soll Dinge greifbar machen, nicht das Betrachten eines Ereignisses im Foto, nein, denn das ist Vorstellungskraft. Das Betrachten des Fotos sollte das Ereignis sein. Nicht Vorstellung, sondern Bild. Keine Geschichte, sondern Vorstellungskraft!
.
Une sélection de 24 photos
Visuel. Pas littéraire
J’ai visité à nouveau le camp d’Amersfoort. Les six premières photos ont été prises là-bas. Le camp d’Amersfoort est vraiment différent des forêts environnantes, et c’est là que se sont déroulés les événements les plus horribles. Le lieu invite à une autre façon de penser, et c’est un piège. J’ai mélangé quelques photos avec des images historiques et choquantes. Les gens ont trouvé cela très impressionnant, mais je n’étais pas satisfait. C’est soudain devenu trop littéraire.
« Une image vaut mille mots », est une expression incontournable pour moi ; c’est la dernière chose à laquelle j’aspire. Une photo ne doit rien me dire, elle doit montrer quelque chose ! La photo doit rendre les choses tangibles, pas regarder un événement sur la photo, non, car c’est de l’imagination. Regarder la photo doit être l’événement. Non pas imaginer, mais visualiser. Pas d’histoire, mais de l’imagination !
.
wybór 24 zdjęć
wizualne. nie literackie
Odwiedziłem ponownie Kamp Amersfoort. Pierwsze 6 zdjęć zostało tam zrobione. Kamp Amersfoort naprawdę różni się od otaczających go lasów, a jednocześnie miały tam miejsce najstraszniejsze wydarzenia. Miejsce to zachęca do innego sposobu myślenia, a to jest pułapka. Połączyłem kilka zdjęć z historycznymi, drastycznymi obrazami. Ludzie uznali to za bardzo imponujące, ale ja sam nie byłem z tego zadowolony. Nagle stało się to zbyt literackie.
„Obraz jest wart tysiąca słów” to dla mnie bardzo obowiązkowe wyrażenie; To ostatnia rzecz, do której aspiruję. Zdjęcie nie powinno mi nic mówić, powinno coś pokazywać! Zdjęcie powinno sprawiać, że rzeczy stają się namacalne, a nie patrzenie na wydarzenie na zdjęciu, nie, ponieważ to jest wyobraźnia. Patrzenie na zdjęcie powinno być wydarzeniem. Nie wyobrażanie sobie, ale obrazowanie. Bez historii, tylko wyobraźnia!
.
a selection of 24 photos
visual. not literary
I visited Kamp Amersfoort again. The first 6 photos were taken there. Kamp Amersfoort really feels different from the surrounding forests, while the most horrific events also took place there. The place invites a different way of thinking, and that is a trap. I mixed some photos with historical, graphic images. People found it very impressive, but I myself was not satisfied with it. It suddenly became too literary.
‘”A picture is worth a thousand words”, is a very obligatory expression for me; It is the last thing I aspire to. A photo should not tell anything to me, it should show something! The photo should make things tangible, not looking at an event in the photo, no, because that is imagination. Looking at the photo should be the event. Not imagining but picturing. No story but imagination!
.
.
2020
lockhorster bos, Den Treek, Nimmerdor.
een selectie van 44 foto’s
Dieper het bos in….
Verder, verder het bos in. Dieper ging ik, totdat alle paden verdwenen waren.
Hoe en waar het precies gebeurde weet ik niet meer, maar toen ineens ervoer ik het bos als een helse Opera. Met serene maar ook met bombastische harmonieën. De stiltes werden scherper. Fuga’s die totaal ontspoorden. Soms angstaanjagend, maar toch met een bizarre schoonheid die niet onderdeed voor haar eigen lelijkheid. Gruwelijkheden die hoorbaar werden in de boventonen.
Eine Auswahl von 44 Fotos
Tiefer in den Wald…
Immer tiefer in den Wald. Immer tiefer ging ich, bis alle Wege verschwunden waren.
Ich weiß nicht mehr genau, wie und wo es geschah, aber dann erlebte ich den Wald plötzlich wie eine höllische Oper.
Mit heiteren, aber auch bombastischen Harmonien. Die Stille wurde schärfer. Fugen, die völlig entgleisten. Manchmal erschreckend, aber dennoch von einer bizarren Schönheit, die ihrer eigenen Hässlichkeit in nichts nachstand. Schrecken, der in den Obertönen hörbar wurde.
.
Une sélection de 44 photos
Plus profondément dans la forêt…
Plus loin, plus loin dans la forêt. Je m’enfonçai plus profondément, jusqu’à ce que tous les sentiers disparaissent.
Je ne me souviens plus exactement comment ni où cela s’est produit, mais soudain, j’ai vécu la forêt comme un opéra infernal.
Avec des harmonies sereines mais aussi explosives. Les silences se faisaient plus tranchants. Des fugues qui déraillaient complètement. Parfois terrifiantes, mais toujours d’une beauté étrange qui n’était rien moins que sa propre laideur. Des horreurs qui devenaient audibles dans les harmoniques.
.
wybór 44 zdjęć
Głębiej w las…
Dalej, dalej w las. Szedłem głębiej, aż wszystkie ścieżki zniknęły.
Nie pamiętam dokładnie, jak i gdzie to się stało, ale nagle doświadczyłem lasu jako piekielnej opery.
Z pogodnymi, ale i bombastycznymi harmoniami. Cisze stały się ostrzejsze. Fugi, które całkowicie wykolejały. Czasami przerażające, ale wciąż z dziwacznym pięknem, które było niczym innym, jak własną brzydotą. Horrory, które stały się słyszalne w alikwotach.
.
a selection of 44 photos
Deeper into the forest….
Further, further into the forest. Deeper I went, until all paths had disappeared.
I don’t remember exactly how and where it happened, but then suddenly I experienced the forest as a hellish Opera.
With serene but also bombastic harmonies. The silences became sharper. Fugues that completely derailed. Sometimes terrifying, but still with a bizarre beauty that was no less than its own ugliness. Horrors that became audible in the overtones.
.
apocrypha
Historical
Een selectie van 24 bewerkte historische foto’s.
Uit de twee series:
‘The Politics of Remembrance’.
‘Diversity in a Troubled Landscape’.
Mensen van het woord, literatoren, journalisten, scribenten en dies meer kunnen teksten becommentariëren, bekritiseren en citeren op elke mogelijke manieren.
Dus ik kan en mag dus ook foto’s bekritiseren, becommentariëren en citeren. Dan beslist niet met woorden, maar met pure visualiteit, fotografisch of anderzijds.
Eine Auswahl von 24 bearbeiteten historischen Fotografien.
Aus den beiden Serien:
„Die Politik der Erinnerung“.
„Vielfalt in einer unruhigen Landschaft“.
Wissenschaftler, Literaten, Journalisten, Schriftsteller und andere können Texte auf jede erdenkliche Weise kommentieren, kritisieren und zitieren.
So kann und darf ich auch Fotos kritisieren, kommentieren und zitieren. Allerdings nicht mit Worten, sondern mit reiner Bildlichkeit, fotografisch oder anderweitig.
Une sélection de 24 photographies historiques éditées.
Tirées des deux séries :
« La politique du souvenir ».
« La diversité dans un paysage troublé ».
Les gens de parole, les lettrés, les journalistes, les écrivains et autres peuvent commenter, critiquer et citer des textes de toutes les manières possibles.
Je peux donc, et je suis autorisé à, moi aussi, critiquer, commenter et citer des photos. Certainement pas avec des mots, mais par pure visualisation, photographique ou autre.
Wybór 24 edytowanych zdjęć historycznych.
Z dwóch serii:
„Polityka pamięci”.
„Różnorodność w niespokojnym krajobrazie”.
Ludzie słowa, literaci, dziennikarze, pisarze i tym podobni mogą komentować, krytykować i cytować teksty w dowolny możliwy sposób.
Więc ja również mogę krytykować, komentować i cytować zdjęcia. Wtedy z pewnością nie słowami, ale czystą wizualnością, fotograficzną lub inną.
A selection of 24 edited historical photographs.
From the two series:
‘The Politics of Remembrance’.
‘Diversity in a Troubled Landscape’.
People of the word, literati, journalists, writers and the like can comment on, criticize and quote texts in any way possible.
So I can and may also criticize, comment on and quote photos. Then certainly not with words, but with pure visuality, photographic or otherwise.
This website is dedicated to Marijke:
She Wo Saw Me, once, twice…